23 Oktober 2016

revisi cerkak pengalaman



Menyang Sala Numpak Sepur

Pas dina Setu awan aku diparani  kancaku, wonge omong nek sesuk Minggu arep dolan. Wonge ngajak aku, jarene arep menyang Sala. Wonge le ngajak ndadak, dadine aku durung ngeyohi.

“ Sik ya, tak mikir-mikir dhisik , masalahe dhuwite barang je “

“ Alah, ayo ta.. pisan-pisan metu Jogja, Lis “.

“ Iya sih, ya mengko njajal tak nembung bapak dhisik ya , lha sapa wae sik melu? “.

“ Ya cah-cah sik biasane kae, cah papat “.

“ Oalah yaa.. mengko tak kabari meneh, lha arep numpak apa?”

“ Sepur wae, murah kok gur wolung ewu “.

“ Wehh, iya pa, gene murah tak kira larang je “ aku kaget.

“ Murah lah, ya wis aku yak bali dhisik mengko bbm aku wae ya “, kancaku banjur mulih.

Wonge banjur mulih.. Sakjane aku isih bingung le nembung karo bapak. Alon-alon aku nembung. Aku ditakoni karo sapa wae le dolan, terus motore kepiye. Aku njawab nek aku lunga karo kanca-kanca SD ku cah papat. Pisananane aku ra diijinke, bola-bali nembung akhire aku diolehke, sarate aku kudu diampiri.

Akhire isuk isuk Minggu, 31 Januari 2016, aku diampiri kanca-kancaku. Mangkat seka ngomah jam 6 nuju Stasiun Lempuyangan. Tekan kana kira-kira jam pitu kurang. Aku sakanca langsung nuju tumbas tiket. Golek sik  jam e paling cerak ora usah nunggu. Akhire oleh sik jam 9. Gelem ra gelem akhire aku nunggu tekan jam semono. Sepure sepur prameks sik murah yaiku namung  wolung ewu.

“ Wah piye iki anane sik jam 9 je, sik jam 7 lagi wae mangkat, ora papa ya ?”

“ Yaa piye meneh, alah ora ngapa-ngapa, mengko tinggal omong-omongan rak ngerti-ngerti jam 9 “, aku mangsuli.

Akhire wektu kang ditunggu-tunggu teka. Aku sakanca langsung mlebu sepur jurusan Jogja-Sala. Golek papan sing penak langsung thenguk. Aku sakanca seneng rasane, merga lagi pisan kui ngrasakke numpak sepur, aku ndelok pemandangan seka cendhela, poto-poto, nyanyi-nyanyi, ngobrol. Pas lagi ngobrol ana ibuk-ibuk sing ora oleh thengukan. Banjur kancaku geser supaya ibuk-ibuk mau isa thenguk. “ Sumangga Buk, lengah mriki “. “ Oo nggih, nuwun Ndhuk “ Ibuke mau sopan, gapyak, sumeh, turut ndalan aku sakanca padha guneman karo ibuk-ibuk mau. Ananging ora suwe amarga ibuke mau medhun neng Stasiun Purwosari, udu Balapan.

“ Wis ya Ndhuk,nuwun sedurunge, aku arep medhun Purwosari, mugi-mugi saged kepangih malih liya wektu”, ibuke mau pamitan.

“ Inggih ibuk, sami-sami, mugi-mugi saged kepanggih liya wektu”, aku sakanca mangsuli. Banjur aku sakanca salaman kari ibuk-ibuk mau. Sepure mandheg ngedhunke penumpang sing medhun neng Stasiun Purwosari. Banjur lanjut mlaku meneh nuju Stasiun Balapan.

Kurang luwih jam 10 aku sakanca tekan Stasiun Balapan . Langsung medhun seka sepur, bingung. Ameh neng ngendi. Merga mau ora diplanning papan tujuan sing arep ditekani. Sakliyane kuwi dhuwit sangune padha terbatas.  “ Alah ayo dipikir karo mlaku, sing penting yakin, haha “, kui prinsipe  kanca-kancaku. Ya uwis aku ngetutke wae. Banjur mlaku metu stasiun. Arep numpak bis jarene kok larang, numpak becak ya larang. Akhire takon karo bapak-bapak tukang becak papan wisata sing terkenal neng Sala ngendi wae. Bapak mau menehi pilihan papan-papane, ana Taman Balekambang, Klewer, Paragon Kraton Solo, lan akeh papan wisata liyane. Banjur aku sakanca milih sik cedhak sikek seka Stasiun Balapan yaiku Taman Balekambang, kira-kira 2,5 km aku sakanca mlaku. Modal GPS nuju Taman Balekambang. Neng ndalan alon-alon, nek kira-kira kesel ya padha leren dhisik. Karo nyanyi-nyanyi ora jelas, panas-panas, adoh, ananging padha semangat kabeh. Rapapa, kena dinggo pengalaman, jare kanca-kancaku.

Tekan taman Balekambang kira-kira jam 11. Neng kana wujude taman, akeh sik dodol, won ana kidang sik bebas berkeliaran, kidange jinak. Papane sejuk, asri, katon resik. Aku sakanca lungguh ana papan ngisor wit, poto-poto, jajan, leren. Tuku tahu karo es teh, le tuku nganggo dhuwit bareng-bareng, urunan. Sakwise leren lan wis mari kesele lanjut neng papan wisata liyane. Amarga wis rakuat mlaku meneh akhire seka Taman Balekambang nuju stasiun genti numpak becak. “ Ayo numpak becak wae, wis rakuat mlaku meneh aku, hehe. Mengko dinyang wae nek larang. “ kancaku omong. Akhire oleh bapak-bapak sing gelem , sak becak dinggo wong papat, pangku-pangkuan, mbayare selawe ewu. Turut dalan ya mik ngguya-ngguyu ngampet keju kae. Lha sak becak je dinggo wong papat.

Tekan stasiun Balapan isih awan, akhire aku sakanca golek papan wisata liyane,” Mosok yahmene mulih, mbok sisanke nendi ngono, mumpung neng Sala iki lho” jare kancaku. Akhire aku sakanca nuju Kraton Solo, gelem ra gelem kudu numpak becak wong papane adoh. Nek numpak bis mundhak gur diubeng-ubengke dhisik. Tekan kraton kira-kira jam 2, nanging pas wis entek jam kunjunge. Dadi aku sakanca namung sedhilit mlebu kraton. Sakwise kuwi baline mlaku mubeng-mubeng dhisik neng Pasar Klewer karo paragon sing sejalur. Ananging namung ndelok-ndelok ora tumbas. Sakwise jeleh langsung bali nuju Stasiun Balapan numpak becak meneh.

Tekan stasiun kira-kira jam  setengah 5.Langsung nuju loket tumbas tiket, untunge oleh sik jam 5, dadi ora nunggu suwe. Neng ndalan nuju stasiun lempuyangan pas maghrib, wis padha kesel, dadi namung padha merem. Ngerti ngerti tekan lempuyangan. Senajan kesel nanging seneng. Kuwi mau pengalamanku tekan Solo kang pisanan, lan pengalaman numpak sepur kang pisanan uga. Rasane ra bakal tak lalekke kabeh kuwi, seneng banget pokoke. “ Sesuk kapan-kapan meneh yaa, nendi genti ngono, ning nglumpukke dhuwit dhisik, direncana sing mateng, ndhak mik kaya mau, radhong kabeh wkwk “, kancaku ngandhani karo ngguya-ngguyu kae. Banjur aku mangsuli, “ lhaiya kowe kuwi barang, oke sesuk lahh gampang sing penting yakin “. Kabeh padha ngguyu.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar